Zmarł Henryk Baranowski
Po długiej i ciężkiej chorobie zmarł Henryk Baranowski, polski reżyser teatralny, scenarzysta i aktor. Był dyrektorem Teatru Śląskiego w Katowicach. Miał 70 lat.
Henryk Baranowski zagrał m.in. główną rolę w filmie Krzysztofa Kieślowskiego „Dekalog I" (fot. TVP)
Odejście Henryka Baranowskiego jest wielką stratą dla całej kultury europejskiej. Dyrektor Teatru Polskiego Radia Janusz Kukuła podkreśla, że Henryk Baranowski był człowiekiem wielkiego formatu, który stworzył swój własny, jedyny w swoim rodzaju, język teatralny.
Henryk Baranowski jest autorem znanych i wielokrotnie nagradzanych inscenizacji teatralnych i operowych. Do jego najważniejszych osiągnięć reżyserskich należą: kontrowersyjne „Dziady” w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1975), „Dzień dobry i do widzenia” (1976), „Zamek” (1976) na podstawie Franza Kafki, „Peepshow” (1992), które zostało wyróżnione James Jefferson Award dla najlepszego przedstawienia sezonu w Chicago, oraz „Echnaton” (2000). W 2004 roku wystawił w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu „Życie z idiotą” Alfreda Schnittkego według prozy Wiktora Jerofiejewa, które otrzymało Wszechrosyjską Maskę Operową dla najlepszego przedstawienia operowego w Rosji.
Dla Teatru Telewizji wyreżyserował m.in. przedstawienia „Noc jest matką dnia” (2004), „Świętą wiedźmę” (2003) oraz według własnego scenariusza „Puste niebo” (1999).
Jako aktor zagrał główną rolę w Dekalogu I w reż. Krzysztofa Kieślowskiego, gdzie wcielił się w postać naukowca, racjonalisty i ateisty, który zbytnio zaufał możliwościom współczesnej nauki. Wystąpił także w kilku przedstawieniach Teatru Telewizji.
Henryk Baranowski wyreżyserował również wiele słuchowisk dla Polskiego Radia. Wśród adaptowanych powieści były utwory Jamesa Joyce'a, Thomasa Bernharda i Anny Burzyńskiej.
Henryk Baranowski jest autorem znanych i wielokrotnie nagradzanych inscenizacji teatralnych i operowych. Do jego najważniejszych osiągnięć reżyserskich należą: kontrowersyjne „Dziady” w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1975), „Dzień dobry i do widzenia” (1976), „Zamek” (1976) na podstawie Franza Kafki, „Peepshow” (1992), które zostało wyróżnione James Jefferson Award dla najlepszego przedstawienia sezonu w Chicago, oraz „Echnaton” (2000). W 2004 roku wystawił w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu „Życie z idiotą” Alfreda Schnittkego według prozy Wiktora Jerofiejewa, które otrzymało Wszechrosyjską Maskę Operową dla najlepszego przedstawienia operowego w Rosji.
Dla Teatru Telewizji wyreżyserował m.in. przedstawienia „Noc jest matką dnia” (2004), „Świętą wiedźmę” (2003) oraz według własnego scenariusza „Puste niebo” (1999).
Jako aktor zagrał główną rolę w Dekalogu I w reż. Krzysztofa Kieślowskiego, gdzie wcielił się w postać naukowca, racjonalisty i ateisty, który zbytnio zaufał możliwościom współczesnej nauki. Wystąpił także w kilku przedstawieniach Teatru Telewizji.
Henryk Baranowski wyreżyserował również wiele słuchowisk dla Polskiego Radia. Wśród adaptowanych powieści były utwory Jamesa Joyce'a, Thomasa Bernharda i Anny Burzyńskiej.
Nessun commento:
Posta un commento